TravelByPhoto.nl
Reisverslag Birma/Myanmar
DEEL 3
Als u bij het lezen een foto aanklikt dan wordt deze vergroot. De foto′s kunnen vervolgens achter elkaar als diashow bekeken worden. Als u een link, bij voorbeeld: Khiri Travel aanklikt dan wordt deze geopend. Wanneer verwezen wordt naar de kaart van Myanmar, dan kan deze opgeroepen worden door de link: kaart van Myanmar aan te klikken. De in het reisverslag opgenomen filmclips zijn HD opnamen. De clips worden geopend en kunnen bekeken worden in een apart venster dat vanzef opent als u op afbeelding met het pijltje klikt.
Route week 1: Yangon • Taungoo • Pyay • Bagan • Mandalay
Route week 2: Mandalay • Kalaw • Inle Lake • Mandalay
Route week 3: Mandalay • Hsipaw • Kyauk Me • Pyin Oo Lwin • Mandalay • Yangon
Route week 4: Yangon • Maung Shwe Lay • Lintha Village Ngapali • Yangon
We hebben een goede vlucht. We vliegen bij deze korte vluchten niet zo hoog. Daarom valt er veel te zien. Veel lapjes grond onder ons. Groen, geel (sesam), elk stukje is bewerkt. We zien rivieren, wegen, alles behoorlijk kronkelig.
We komen netjes op tijd op Mandalay airport (detail kaart). Het is een vrij nieuw uitziende luchthaven. De afhandeling gaat vlot. Ook hier worden we weer netjes opgehaald door een gids en chauffeur.
We vragen of we langs de U bein brug kunnen; het is voor ons de enige mogelijkheid die we hebben om deze beroemde brug met zonsondergang te zien. Gelukkig kan het qua tijd nog.
Het is best nog een stuk rijden naar de brug. Als we bij de brug aankomen is het bizar; alle toeristen van Mandalay hebben zich hier verenigd! Een rij statieven, dure lenzen, en honderden toeristen ook óp de 1200 meter lange brug. We vinden het fijn dat we het gered hebben, en het is zeker mooi, maar we hadden het niet zo druk verwacht! Maar ja, waarom zouden anderen niet hetzelfde denken en met veel takt en geduld hebben we toch een paar prachtige beelden weten vast te leggen.
Als het donker is rijden we naar ons hotel. Dwars door Mandalay. Een grote levendige stad. Onderweg stoppen we op verzoek van onze gids nog bij een kledingwinkel. Zij zal er haar connecties hebben. We kopen een bloesje, maar heel bijzonder is het verder niet.
Ons hotel (Woodland Hotel) ligt buiten het centrum van de stad. We vinden het niet erg want de volgende dag vertrekken we weer op tijd. Het is een beetje een raar hotel; wat gedateerd en ouderwets, met een tuin in hele felle kleuren en veel flikkerende lichtjes in de bomen. Net als in India houden ze hier erg van versieren! Maar het is een schoon hotel, de mensen zijn super aardig en de bedden lekker! Bovendien is het eten prima. Hele smakelijke fried rice!
Goed ontbijt gehad. Om half 9 vertrekken we met gids/auto. Deze gids is wel een heel andere dan Su-Su. Er is niets mis mee, maar we hebben niet zoveel met haar ondanks het feit dat ze haar werk prima doet.
We rijden naar Ava, net buiten Mandalay. Ava is een eiland waar eens een grote stad op gestaan heeft die nu verwoest is. Vandaag de dag hebben boeren bezit genomen van het eiland. We steken met een bootje over naar het eiland. Op het eiland zelf rijden geen auto's; alleen brommers, fietsers en heel veel paard met wagens. De paardenkarren staan al klaar voor ons aan de overkant. Het is een leuk ritje al is het karretje erg klein en de weg behoorlijk hobbelig. We worden flink door elkaar geschut. Wel veel toeristen hier! Vooral veel Fransen. Gelukkig blijven we de meute steeds voor zodat we toch nog relatief rustig de verschillende hotspots op het eiland kunnen bezoeken. We bezoeken oude ruines en stupa’s met fraaie Boeddha beelden.
Er staat een prachtig oud klooster op het eiland. Helemaal opgebouwd van teakhout. Grote dikke hoge boomstammen als pilaren. Er zijn maar een paar monniken. Er is ook een groot stenen klooster. Of is het een paleis?
Het is afgesloten omdat er is binnen in het gebouw veel schade ontstaan is tijdens de aardbeving van vorige week.
Aan het slot van onze rondrit maken we nog een stop bij een restaurant. Daarna vertrekken we weer de rivier over met het bootje waarbij we vergezeld worden door een fraai getatoeëerde monnik.
Als we overgevaren zijn gaan we naar de auto. Ingrid stapt in een vreemde auto, want ja, ook die auto is wit. Wel nog 10 jaar ouder dan de onze, maar dat had Ingrid niet gezien.
Vervolgens rijden we met alleen de chauffeur door naar Hsipaw. Onze gids is weer naar het vliegveld; nieuwe gasten ophalen.
De chauffeur is erg aardig maar verstaat geen woord Engels. In Pyin Oo Lwin houden we in een door hem uitgekozen restaurant (The Club Terrace) lunchpauze. Dat is een heerlijke stop; een groot terras in de schaduw met om ons heen veel bloemen en ook veel vlinders. We eten er, voor niet veel, erg smakelijk.
Na de lunch is het nog een paar uurtjes rijden naar Hsipaw (detail kaart). Het is een mooie tocht door groene velden, over heuvels met haarspeldbochten en met ossenkarren en tractoren als medeweggebruikers. Veel maïs ligt te drogen in open schuren. Prachtige bomen ook, enkele bekende maar ook veel voor ons onbekende soorten. Vaak kronkelen parasietachtige planten langs de bomen.
Tegen vijven zijn we bij hotel Mr. Charles’ Hotel & Guesthouse. Bij Mr. Charles kun je niet eten en als je iets vraagt wordt het vaak niet begrepen. Je kunt er ook niet echt gezellig zitten. We lopen een eind een straat in en eten smakelijk bij een chinees. Spotgoedkoop trouwens.
We zien een berichtje van Marjon op internet (facebook) dat zij en Bram net terug zijn van een hele geslaagde duik vakantie in Egypte. Leuk!
We zouden vanmorgen gaan wandelen, maar we hebben nog niets gehoord over een gids. Daarom bellen we Khiri Travel en zo wordt het via via alsnog geregeld. Misschien is het misgegaan omdat ons programma omgegooid is?
Na het ontbijt gaan we lopen naar de Shan dorpjes. Een uurtje of 4 zijn we op pad. Een aardige gids begeleidt ons. Het is een interessante wandeling over niet te grote paadjes. Het is er heel rustig en vredig. We lopen langs rijstvelden, maïs velden, mimosabomen. Fraaie bloemen en veel vlindertjes.
We gaan naar een mannen- en een vrouwenklooster, We gaan er ook even naar binnen. Onze gids vertelt veel. Het valt ons op hoe redelijk open en kritisch hij over het regiem durft te spreken. Hij legt ons uit hoe de bodemschatten verkwanseld worden aan vooral China. De burgers hier worden er niets wijzer van. Dat is triest. We drinken thee in een huisje /winkeltje in een klein dorp. Het is volop oogsttijd in dit gebied. Overal zitten mensen de maÏskolven van bladeren te ontdoen. De maÏskolven worden binnen te drogen gelegd.
De mensen hier lijken ons niet rijk maar de huizen zijn goed onderhouden en er lopen bijna altijd wel een paar varkens en een paar runderen rond het huis.
Er wordt veel groenten en fruit verbouwd. Overal waar je wilt kijken wordt je van harte welkom geheten.
Het is wel warm buiten; flink zweten! Als we weer in het hotel zijn nemen we even een uurtje rust. Wel veel herrie bij de buren; vlak naast het hotel en dus naast onze kamer wordt er een nieuw hotel gebouwd. Het staat echt onwijs dicht tegen dit hotel aan. Waarom niet meer afstand dan die ene meter, vraag je af. Je kunt straks van het ene balkon naar het andere springen! s Middags lopen we nog wat in het stadje rond.
Vroeg opstaan. Het heeft de hele nacht geregend. Als we opstaan giet het nog. Na het ontbijt lopen we naar de bushalte. We reizen vandaag met de locale bus van Hsipaw naar Kyaukme (detail kaart)
.
Gelukkig is het dan droog wanneer we bij de halte komen. De bus vertrekt om 7.30 uur. Weer erg vriendelijke mensen. Voorin de bus wordt ruimte voor ons gemaakt zodat we goed kunnen zitten en goed om ons heen kunnen kijken. Deze bus stopt bij ieder klein dorpje onderweg en in de bus worden we omringd door locals met hun goederen. We zitten een uur in de bus. Een hele belevenis. We zijn de enige toeristen. Er is van alles te zien onderweg zoals diverse vervoermiddelen en ook een groentekraam fiets waar eindeloze hoeveelheden plastic zakjes vol groente en fruit aan hangen.
Veel mensen die in en uitstappen; het is druk in de bus. Even na half 9 zijn we in Kyaukme. Daar gaat weer iets mis in de regie want we zouden opgehaald worden maar na een minuut of 10 is er nog steeds niemand. We doen wat navraag en horen dat het hotel: A Yone Oo Guesthouse niet ver weg ligt. Dan maar zelf naar het hotel lopen. Ook bij het hotel zien we niemand, terwijl we meteen zouden beginnen aan een dagtrip met de motor.
Uiteindelijk via de telefoon van iemand anders (geen enkele Nederlandse provider werkt in Birma) weer iemand van Khiri aan de telefoon gekregen die wat regelt voor ons en zo kunnen we met enige vertraging toch nog op pad.
Soms lijkt het dat het de mensen hier door de grote toename van toerisme dit jaar allemaal wat boven het hoofd groeit. Dit jaar zijn er tot 80% meer toeristen dan vorig jaar. Op de bonnefooi boeken schijnt nu ook heel lastig te zijn; we spreken mensen die dat altijd doen, maar die moeten in Birma nu toch terugvallen op de hele dure hotels van wel 150 dollar per nacht omdat de normale hotels allemaal volgeboekt zijn!!! Schaarste aan betaalbare logies kortom.
Onze gids heet Mr 99. Hij heet mr. Naing Naing, maar hij noemt zichzelf voor het gemak Mr 99. Het is een aardige man en een plaatselijke beroemdheid! Er is even sprake van dat wij zelf een motor rijden, maar hij zegt dat we beter achterop kunnen gaan omdat het door de regen erg glad is op de wegen. Prima, dan gaan we achterop. Ingrid bij Mr 99, Jan-Arend bij zijn dochter Honey.
We rijden een stukje en zetten de brommers dan langs de weg en lopen naar de dorpjes. We lopen over wegen van roodbruine aarde, eigenlijk klei tussen de velden vol bonen, maïs en bloemen.
Als we bij een huis kijken wat ze aan het doen zijn (pastinaken schoonmaken) worden we uitgenodigd naar binnen te komen . Op de patio krijgen we koffie, thee en passie vrucht geserveerd. Smaakt érg lekker! Er hangt een poster aan de muur van een Hollands landschap met bloembollen met daartussen 2 Aziatische dames. Overal waar je even wilt kijken ben je van harte welkom. Stapels maïs worden hier verwerkt.
We bezoeken een schooltje waar ze wel érg om ons moeten lachen... Jan-Arend schrijft zijn naam op het bord, een meisje schrijft de hare er onder. Lol! 99 legt uit dat het onderwijs hier nog erg slecht is. Niet iedereen kan naar school en op school ligt het accent op dreunwerk ( horen wij inderdaad vaak), niet op denkwerk. Kinderen wordt niet geleerd kennis toe te passen. Niet erg stimulerend voor de ontwikkeling van intelligente kinderen.
99 vertelt mooi over de recente politieke ontwikkelingen; 20 years ago we lived in a closed box. Now we have a window and the door is a little open . Things are getting better but we still have to be careful! Fraai gezegd! Het schooltje wordt overigens gesponsord door Japan.
Af en toe regent het nog wat vandaag, maar niet echt hinderlijk. We komen een ossenkar tegen met Nepali. Ze zijn versierd en fraai uitgedost vanwege Divali ; het lichtjes feest.
Onze volgende stop tijdens de wandeling is een klooster met veel spelende kinderen.
In dit klooster worden ook armen en wezen opgevangen. Mooi principe maar soms hebben we het er toch moeilijk mee: die kids van 6 of 8 jaar die op blote voeten langs de weg lopen te bedelen met hun grote bedelnap en buiten het gezin wonen in een gemeenschap onder leiding van alleen een paar oudere mannen/ monniken! Het heeft ook iets triestigs en beklemmends.
Dat gevoel hadden we ook in Sri Lanka. Maar goed, de kloosters staan midden in een dorp en zijn hier onderdeel van de maatschappij en een al hele lange traditie. We lopen verder tussen hagen van gele margrieten. Af en toe komen we iemand tegen. 99 spreekt heel redelijk Engels; zijn dochter nog beter. Chili pepers liggen te drogen. In een grote poel baden heel veel waterbuffels.
Dan zijn we weer terug bij de brommers. Het gaat net harder regenen en de Nepali nodigen ons uit. Thee, koffie, snacks, ter ere van hun feest. Ze zijn omhangen met bloemenslingers en hun hoofden zijn beschilderd. Voor de lunch gaan we naar het huis van Mr 99. Ze halen eten voor ons. Zijn vrouw is er ook. Het eten is lekker. Mr 99 laat een schrift vol met leuke reacties van mensen met wie hij op stap is geweest zien én zijn vermelding in de lonely planet. Heel trots is hij erop. 99 organiseert ook trekkings, tot 2 of 3 weken zelfs!
99 vertelt dat hij pas 1x met de brommer omgevallen is met een toerist achterop. Een geruststelling??? Na de lunch trekken we in ieder geval weer verder. Het begint weer te regenen. We stoppen op een willekeurige plek langs de route en gaan een huis binnen om te schuilen. Zonder enige aarzeling worden we welkom geheten en krijgen we weer thee en koekjes aangeboden! Echt heel bijzonder de vriendelijkheid, attentheid en .... nieuwschierigheid van de mensen hier in Myanmar.
Na de regenstop rijden we verder naar een hele mooie landelijke plek. Er is een bamboe minifabriekje; er wordt van bamboepulp papier gemaakt, geschept met de hand. Het papier is niet te koop in Birma maar wordt alleen geëxporteerd naar China. In China wordt het papier gebruikt om de laatste groet aan een overledene op te schrijven en mee te geven. Berichten voor de doden. Bijzonder!
Het weggetje eindigt bij een bruggetje met kabels. Het hout in de vloer zit vol gaten. Er zijn bamboematten overheen gelegd. Evengoed zijn er nog gaten, maar het is hier erg fraai!. Er wordt druk op het land gewerkt met waterbuffels als lastdieren. Honey legt giechelend uit dat verliefde stelletjes hier op hun vrije dag naar toe gaan voor een romantisch samenzijn.
Dan op de brommertjes weer naar huis.
Heerlijk zo achterop die brommertjes!
We gaan langs een groot Boeddha beeld waar jonge monnikjes aan het spelen zijn. Tegen vijven komen we weer aan bij het hotel. We nemen afscheid van Mr 99 en Honey, zijn dochter. Het was echt een hele leuke, volle dag. Mr 99 en Honey hebben daar met hun kundige en vrolijke begeleiding heel veel aan bijgedragen! Een aanrader.
s Avonds regent het weer flink. We vragen ons af of we puf hebben door de regen erop uit te gaan, maar uiteindelijk doen we het toch maar. En zowaar, het wordt droog en we eten weer heerlijk. Rijst met cashewnoten, fles water erbij, samen alles voor 4 euro!!
Helaas regent het vandaag. We hebben heerlijk geslapen (vanaf 21.00 uur gisteravond). We gaan naar de markt waar alles vanwege de regen onder het plastic verstopt zit. We gaan ook in de overdekte markthal. Donker, maar leuk! Kraampjes met boeddhistische boeken, allerlei vreemd uitziende medicijnen. We kopen wat kleinigheidjes.
Terug naar het hotel, nog even zitten. Om half 11 is Mr 99 er weer. Hij komt ons uitzwaaien. Hij heeft al vervoer geregeld voor ons en onze spullen naar het station. Vandaag reizen we met de trein naar Pyin Oo Lwin (Maymyo) (detail kaart). Bij het station drukt Mr. 99 ons nog een zakje in de handen met 2 blikjes cola en een pak koekjes. Wat een ontzettend attente man toch! Hij wil eerst blijven wachten tot de trein weggaat maar de trein heeft 40 minuten vertraging dus zeggen we dat hij beter kan gaan.
Uiteindelijk vertrekken we vanaf het stationnetje vol eettentjes en etende mensen en honden. Zelfs een kip en een haan doen zich tegoed aan de restjes uit een bijna leeg zakje dat ergens ligt. De hele dag geboemeld. We worden flink door elkaar gehusseld. We kunnen allebei bij een open raam zitten. We zitten op houten bankjes.
Zo glijdt het landschap aan ons voorbij. Af en toe stopt de trein en rennen mensen met allerlei eetwaar op het hoofd lang de raampjes van de trein om iets te verkopen. Genoeg te zien!
Hier in Birma zijn veel gele bloemen: een soort grote gele margrieten. Die staan overal, zo ook langs het spoor. Als je bij het open raam zit word je bedolven door de bloemblaadjes en bloemknoppen. De bloemen staan namelijkl heel dichtbij de rails, en de trein gaat maar 2x per dag. Wij hebben het maar gewoon laten gebeuren. Veel te leuk, dat open raam!
Nu het zo nat is en ook wel een beetje fris denken we; hoe zal het in die hutjes zijn waar zelfs geen glas in de ramen zit? De weggetjes veranderen in enorme modderpoelen. Hoe zal het hier wel niet zijn in de regentijd?
Tijdens deze prachtige treinreis door de Shan bergen gaan we over het Gokteik-Viaduct, ooit de op een na hoogste spoorbrug ter wereld. In 1901 aangelegd door de Engelsen. Ziet er wel een beetje gammel uit maar de brug doet nog steeds goed dienst!
Tegen vijven, iets verlaat, komen we op Pyu oo Lin aan.
Nog steeds regent het. Buiten staan houten paardenkoetsjes te wachten. We hadden ze hier de vorige keer ook al gezien. De gouden koets in de simpelste versie, met één paard. Voor ons staat een auto klaar. We worden keurig opgehaald. Kort ritje naar ons hotel: Royal Parkview Hotel.
Mooi gelegen hotel tussen de koloniale villa’s en dichtbij de botanische tuinen. Dat ziet er best sjiek uit! We worden ontvangen met een warm kopje thee. Prima kamer, groot bed, lekkere stoelen. Men komt meteen een kan heet water brengen met instant koffiepoeder. Smaakt goed! Internet, wifi, zou hier ook moeten zijn maar dat lukt nog niet erg best. Als we de folder van hier zien, zien we dat we hier een paar dagen geleden zo heerlijk geluncht hebben. We gaan lekker eten; voor ons geen stap meer buiten de deur! Het avondeten is heerlijk; rijst, kip en cashewnoten, en rijst/kip/ananas. Voor het eerst een echte fles franse wijn besteld!
Om 8 uur reizen we met een shared taxi naar Mandalay (detail kaart). Er valt niets te sharen want het is een gewone oude auto met chauffeur en bijrijdertje. Het zijn 2 vreemde snuiters. Vier keer zegt Jan-Arend good morning, maar geen enkele reactie terug. We worden niet aangekeken, er wordt niets gezegd.
Zo rijden we de Road to Mandalay. Onderweg alleen een stop om een grootverpakking beteltroep te kopen. Zwijgzaam verder naar Mandalay. Alleen af en toe gekwat door de open ramen naar buiten, van de 2 voorin. Het is druk in de stad. Veel scootertjes, wel 100 bij elkaar, vol met chrysanten. Bossen vol, achterop.
Onze 2 autistische chauffeurs zeggen geen boe of bah. Ze zoeken ons hotel maar kunnen het maar niet vinden. Ingrid ziet een reclamebord van het hotel en wijst erop, maar de chauffeur kijkt haar even aan en rijdt vervolgens gewoon de andere/verkeerde kant weer op. En zo rijden we nog meer dan een half uur rond. Wat een eikels! De enige keer eigenlijk dat we zulke horken getroffen hebben, hier in Birma.
Als we uiteindelijk arriveren in ons hotel is alles weer snel vergeten. Er staat een aardige gids te wachten. We krijgen thee en bespreken wat we die dag willen gaan doen. Diezelfde avond vliegen we alweer door naar Yangon. We hebben de plannen iets aangepast. Hij heeft wat dingen op zijn lijstje die we de vorige keer in Mandalay al hebben gezien.
We gaan eerst naar Mahamuni Buddha Temple met een gouden Boeddha waar mensen bladgoud op kunnen wrijven. In de oudheid wordt verwezen naar slechts vijf gelijkenissen van de Boeddha die gemaakt zijn tijdens zijn leven. Twee waren in India, twee in het paradijs, en het vijfde is het Mahamuni Boeddha beeld. Veel knielende mensen ervoor op de grond. Geld en bloemen worden geofferd. We zien een monnik lekker ergens in de tempel een sigaartje roken. apart hoor! Jan-Arend beklimt de trap naar het Boeddhabeeld. Mannen mogen dichtbij de Boeddha komen, vrouwen niet.
Er zijn ook andere antieke beelden die je aan mag raken. Het is de bedoeling dat je wrijft over dat deel van het beeld waar je zelf last van hebt ( buik, keel, etc.)
Na het bezoek aan de tempel gaan we naar de straat van de beeldhouwers. Véél Boeddha's, groot en klein. Men is druk bezig ze te bewerken. Wij kopen ook een paar kleine Boeddha's.
Dan bezoeken we het Mahagandayon-klooster. In dit grootste klooster van het land wonen meer dan 1700 jonge monniken over verschillende gebouwen verdeeld. Het werd gesticht in 1950 en heeft op gebied van academische, boeddhistische vorming in het hele land een goede reputatie. De monniken zijn er hard aan het leren. De novicen zijn gekleed in het wit. Vaak lopen ze te ijsberen; ze lopen heen en weer, teksten opdreunend uit hun boeken.
De monniken hebben hun maal van de dag al op, maar in een grote gaarkeuken wordt het eten voor de volgende dag al gekookt, in heel grote pannen! Wel érg veel vliegen overal op het eten, bbrrrr. Onze gezellige gids legt dingen uit, beantwoordt onze vragen maar laat ons ook lekker onze eigen gang gaan.
De (rode) was hangt overal te drogen. We hebben een uitgebreid gesprek met een van de oude leermeesters die ons in audiëntie ontvangt. Hij vertelt vol trots dat veel van zijn leerlingen overal in wereld Boeddhistische lezingen houden.
We lunchen ergens smakelijk.
We bezoeken ook nog een aantal antiekzaken. Onze gids had een zaak uitgezocht met allerlei beelden en kleden. Van één Boeddha beeld zijn we nogal weg, maar we worden het niet eens over de prijs. We bezoeken daarna nog wat andere zaken, maar geen enkele Boeddha haalt het bij die ene, dus.. met de gids overlegd. Of hij niet wil bellen met de winkel, met een nieuw bod. We zijn namelijk al een flink eind van de winkel weg, dus er eventueel voor niets heenrijden is zonde. En ja, het tegenbod wordt geaccepteerd en zo halen we onze nieuwe Boeddha vriend op. Leuk! Hij gaat een ereplaatsje krijgen!
Op weg naar het vliegveld brengen we tenslotte nog een bezoek aan de slangentempel van Paleik. Dat is weer heel verrassend! Een totaal andere tempel! Pelgrims trekken hier ook heen.
Tot onze grote verbazing liggen er bij het gouden Boeddhabeeld 3 levende pythons, waarvan één op het hoofd van de Boeddha zelf! Er staat een man bij de slangen. s Morgens om 11 uur worden ze gevoerd. We aaien de pythons. Ze bewegen, en voelen koud aan. Uiteraard leggen we ook een donatie op de slangen! De hele tempel heeft een aparte sfeer. Veel Boeddha's onder slangenkoppen. Leuke stop weer!
Volle, maar geweldig leuke dag zo in Mandalay. De gids was super. Wat zijn die mensen toch belangrijk.
En dan naar het vliegveld van Mandalay. Even wachten, en de lucht in. Restje rode wijn in plastic waterflesje mag gewoon mee! Niks geen gedoe hier. Prima vlucht. We krijgen zelfs een broodje banaan en een cakeje, koffie en vruchtensap. Service!
Om 7 uur s avonds komen we aan in Yangon (routekaart). 30 graden. Helaas, niemand op het vliegveld om ons op te wachten. Heel vervelend; de regie foutjes beginnen zich nu wel op te stapelen. We blijven een poos wachten. Niemand. Tenslotte gaan we met het Khiri kaartje naar de mensen van de security. Zij sloven zich uit om voor ons te bellen, maar krijgen Khiri niet te pakken. Balen! Dus, zelf maar een taxi nemen en betalen. Het is ongeveer een uur naar het hotel maar onze vriendelijke taxichauffeur maakt geen misbruik van de situatie. Hij vraagt maar 8 euro en is heel blij met de 2 euro extra die hij krijgt! Ook in ons hotel verder geen bericht van Khiri of zo. We gaan naar de kamer en schrijven ze een email. En hopen snel wat te horen, want de volgende morgen vliegen we al weer naar Thandwe, en het zou toch leuk zijn als er dan wel wat geregeld is!
Op tijd opstaan. Goed ontbijtje; scrambled eggs, koffie en vers fruit.
Al tijdens ons ontbijt komt iemand van het hotel naar ons toe om te zeggen dat we om 09.45 opgehaald zullen worden. Als we later op de hotelkamer zitten, worden we gebeld dat er iemand van Khiri travel op ons wacht in de lobby. We gaan naar beneden waar een aardige Engelsman op ons wacht. Hij maakt uitgebreid excuses.
Erg attent van Khiri dat ze even langskomen en de zaak persoonlijk uitleggen. We krijgen ons geld voor de taxi terug en een fles Birmese wijn. Nou ja, met deze service glijdt geïrriteerdheid snel weg. Ingrid vraagt of zij voor de laatste dag Yangon nog wat kunnen regelen, en dat zullen ze doen.
Alles is hier druk en hectisch, mede omdat Obama de volgende dag naar Birma/Yangon komt.
Keurig op tijd worden we opgehaald door onze oude vriend Aung Win in zijn rode Nissan (bijna alle personen auto's hier in Birma zijn wit). Hij brengt ons naar onze binnenlandse vlucht en babbelt weer gezellig voluit. We zullen hem aan het eind van onze vakantie ook nog even zien.
Morgen zullen hier alle vluchten veranderd worden in verband met de komst van Obama. Blij dat we dan uit de stad zijn. Of het met het naderende bezoek van Obama te maken heeft of niet weten we niet, maar onze vlucht heeft- voor het eerst - meer dan een uur vertraging. Zo te zien aan de drukte in de hal zijn er meer vluchten met vertraging.
