Reisverslag Noord Oost India
Nagaland - Assam - Arunachal Pradesh
Deel 4 - van Tawang via Kaziranga naar Majuli eiland
Voor bij het reisverslag
Als u bij het lezen een foto aanklikt dan wordt deze vergroot. De foto′s kunnen vervolgens achter elkaar als diashow bekeken worden. Als u een link, bij voorbeeld: BAC Voyages aanklikt dan wordt deze geopend. Wanneer verwezen wordt naar de kaart van Noord-Oost India, dan kan deze opgeroepen worden door de link: Kaart Noordoosten van India aan te klikken.
Dag 21 - Vrijdag 20 december , Tawang - Dirang (141 km)
(kaart)
Gisteravond begon het te sneeuwen Daarom vertrekken we vandaag extra vroeg. De sneeuw is vroeg in de ochtend nog niet zo geplet door auto's waardoor het hopelijk nog niet zo glad is.
Om 6 uur krijgen we thee op de kamer. Om half 7 vertrekken we. We worden uitgezwaaid door de 3 jongens die het hotel draaiende houden. Ook in dit hotel zijn wij de enige gasten. Als we vertrokken zijn zullen de jongens dan ook wel snel nog even hun bed induiken denken we. Terecht, brrr... het is koud en we staan aan het begin van wat later een heftige dag zal blijken te zijn!
Na een eerste uurtje rijden ontbijten bij het wegrestaurantje waar we op de heenweg al aten. Je zit nog niet op je bankje of je eten wordt al geserveerd. Een Indiaas ontbijt. Wat een efficiency hier! Het is hartstikke druk. Iedereen neemt bij dit restaurant een laatste stop voor de reis de berg en pas over begint. Na het ontbijt vertrekken ook wij richting Sela pass. Het weer, maar ook de weg wordt steeds slechter. Het gaat harder en harder sneeuwen. Als we zo'n 5 kwartier gereden en al een heel stuk afgelegd hebben wordt het echt te bar. De auto slipt steeds weg en we komen op een gegeven moment in een bocht zelfs de helling niet meer op.
Op dezelfde plek waar wij stil staan, staat ook een andere auto stil. Na vergeefse pogingen om verder bergop te rijden is iemand in een andere auto terug gegaan naar Tawang om touw te gaan halen. Het touw wordt om de banden gebonden als een simpele sneeuwketting.
Als ook een extra poging van ons om de berg op te komen niet lukt trekken we de conclusie dat ook wij terug naar Tawang zullen moeten gaan om sneeuwtouwen te kopen. Dat is dus weer een flink stuk terug rijden Maar er zit niets anders op. Wij worden afgezet bij het restaurantje waar we net ontbeten hebben en Bully gaat verder op zoek naar een touw. Een poos later pikt hij ons weer op. Om 10.30 uur rijden we opnieuw weg bij het restaurant de berg op.
We rijden tot de legerpost bij het gedenkteken voor Jaswant Singh Rawat. Terwijl wij een kop chai drinken bij de militairen legt Bully touwen aan om de 2 achterbanden. Het is een koude klus in de volle sneeuw.
Als de touwen omgelegd zijn drinken we met z'n drieën nog een kop chai en dan gaan we weer. De touwen zitten, al is het de eerste keer dat Bully dit doet, goed en doen hun werk. De auto heeft weer grip op de weg. Mat wat een weg! Wij moeten uiterst langzaam en behoedzaam rijden. We komen diverse keren auto's tegen die vastzitten en wegglijden. Je hoeft maar één keer een foute slip te maken en je ligt een paar honderd meter lager! Geleidelijk aan komt er ook nog eens meer mist op.
Bovenop de berg is de Sella poort amper te zien. Voorbij de top van 4.175 meter dalen we weer af. Dalen is nog gevaarlijker dan stijgen. Je moet extra opletten, want stijgend verkeer heeft voorrang, de auto schiet makkelijker door en we rijden naar beneden aan de gevaarlijke buitenkant; de kant van de afgrond. Er zijn vrijwel geen particuliere auto's op de weg. Alleen trucks, enkele shared taxis en legerwagens. Als een truck die naar boven rijdt moet stoppen voor een andere auto dan komt ie nog maar amper weer op gang. Als er problemen zijn of een voertuig zit vast dan is hulp nooit ver weg. Iedereen helpt mee om aarde op de sneeuw bij de banden te gooien zodat de ondergrond stroef wordt en de banden weer grip krijgen op het wegdek. Mooi om te zien die saamhorigheid in de bergen op zo'n bare tocht.
Midden op de weg staat een auto stil. De bestuurder heeft, natuurlijk op een stuk weg waar je elkaar niet in kan halen, bedacht dat hij hier en nergens anders de sneeuwtouwen om zal leggen. En zo staan we een half uur stil in de sneeuw. Maar het kan nog gekker! Als de voorste auto bijna klaar is denkt zijn achterbuur dat het inderdaad geen gek idee is om hier het touw om te leggen en als de eerste wegrijdt is de ander nog volop bezig aan zijn net begonnen klus. Daarom duurt de gedwongen pauze voort. Ongelofelijk! Achter ons staat inmiddels een rij auto's. Maar het lijkt niemand te deren. Iedereen wacht geduldig tot de klus geklaard is en de weg weer vrij is. Dit is typisch India!
Precies 12 uur na de start bij het hotel in Tawang komen we in het volgende hotel aan. En dat is dan een hotel dat 2 uur rijden dichterbij ligt dan het hotel waar we oorspronkelijk zouden overnachten. We besluiten namelijk niet naar Bomdila door te reizen maar opnieuw in Dirang te overnachten. In Dirang weten we dat we een goed hotel hebben.
We hebben weer een prima kamer. Met ons drietjes een frietje en een lekker vegetarisch hapje (somosa) besteld op de kamer. Lekker glaasje wijn erbij. Heerlijk. We kopen in Arunachal Pradesh Zinzi wijn. Prima slobberwijn voor € 3 per fles. Als we naar het restaurant gaan om te eten gaat de fles mee. Het is weer leuk en lekker. Er zijn zowaar nog een paar toeristen afkomstig uit Quebec Canada en een dame met een Indonesische achtergrond in het restaurant. Zij zijn gisteren de Sela pas overgekomen. Ook hun tocht was heftig geweest. Uiteindelijk zijn ze in een legerkonvooi naar beneden gekomen. Ze waren bang geweest en zeiden God gedankt te hebben dat ze veilig beneden waren. Wat een dag!
We hebben vandaag veel aan Marjon en Bram in Nederland gedacht. Zij hebben vandaag de sleutel van hun nieuwe huis gekregen. Jammer dat we ze niet kunnen bereiken, maar er is echt nergens internet!
Dag 22 - Zaterdag 21 december, Dirang - Nameri (165 km)
(kaart)Ontbijt in het hotel. Weliswaar in de kou, maar we ontbijten met een wonderschoon uitzicht; de besneeuwde Himalaya toppen in de verte. We rijden een klein stukje. Net buiten Dirang ligt een leuk oud plaatsje waar we uitstappen.
We gaan een poort door, langs hele oude gebedsmolens. Hier staan huisjes van een paar honderd jaar oud. Via een houten ladder bereiken we de bovenverdieping van een heel oud pandje. Het pand is ooit een gevangenis geweest, en later het vertrek van de belasting ambtenaar uit Tibet. In de kamers van het pand staan diverse beelden van Boeddha. Ze komen uit het klooster vlakbij. Het klooster wordt gerenoveerd. Ook de eeuwenoude beelden worden opgeknapt. De beelden worden opnieuw geverfd.
Er zijn schilders speciaal voor overgekomen uit Nepal. Een in Nepal opgeleide monnik is ook aanwezig. Hij heeft als de taak de holle Boeddha beelden opnieuw te vullen en in te zegenen. Het is bezig met een Boeddha van een kleine meter hoog. De Boeddha is van klei. In deze Boeddha zaten "schatten", offerandes van zo'n 400 jaar geleden. Nu is alles eruit gehaald en de oude offerandes zijn verbrand. De Boeddha wordt nieuw gevuld door de monnik. Dorpsbewoners komen van alles brengen om de Boeddha mee te geven; graan, geld, kralen, zilver, van alles.
Er zat ook een 400 jaar oude stok in de Boeddha. Helaas gaat de oude stok verbrand worden. Er is een nieuwe stok gemaakt. Die is weliswaar veel kleuriger, maar de antieke stok is toch mooier. De nieuwe stok wordt eerst ritueel gereinigd en gaat dan de Boeddha. Wij geven wat geld voor in de Boeddha. Een 5 euro biljet en wat muntjes. Het geld moet eerst gereinigd worden. Het wordt gewassen in een dubieus rood goedje. Daarna wordt het te drogen gelegd in de zon. Later wordt het ook nog even bij een vuurtje gehouden.
Sommige Boeddha's hebben een blinddoek voor, zodat ze dit alles niet mee hoeven te maken.
We krijgen chai. De holle Boeddha wordt met een bevochtigde kwast van binnen ritueel gereinigd. Als dat gebeurd is gaat de nieuwe stok er in. Daarna heel veel kleine gebedsrolletjes. En wierookstaafjes. Dit is bijzonder om mee te maken! Ons vijfje wordt in een bus met graan gedaan. Onze munten gaan in een andere bus met o.a. andere munten en kralen. Een vrouw haalt een mooie grote lapis lazuli kraal uit de rand van haar muts en geeft deze aan de monnik. De gevulde bussen zullen uiteindelijk ook een plek in de Boeddha krijgen.
De maat wordt gemeten van de basis van de Boeddha. Twee jongens gaan buiten een plank op maat zagen en schaven. De plank dient als stop zodat het beeld goed gesloten kan worden.
We lopen nog wat het dorp door. Ergens hangt yak vlees te drogen en wat onduidelijke goedjes en chili pepers. In één van de huizen wordt hele sterke alcohol gebrouwd. Bij een ander huis worden chili pepertjes fijn gemalen. Sommige huizen hebben hele mooie deuren. Er hangt maïs te drogen, en overal liggen mooie manden. Een opa draagt zijn kleinkind in een doek op zijn rug. Het valt in dit gedeelte van Arunachal Pradesh op dat vaak ook mannen met kinderen op hun rug lopen! Ons bezoek aan het dorp was heel bijzonder.
Wat een voorrecht om het ritueel van het vullen van de Boeddha van zo dichtbij en in alle rust mee te kunnen maken!
En verder gaan we weer; richting Bomdila. In Bomdika zijn helaas vrijwel alle winkels er dicht. Twee kleine winkeltjes zijn open, daar kopen we nog wat kleinigheidjes.
We lunchen in een militair kamp. Er is hier een enorme leger basis. India telt miljoenen soldaten en hier alleen al zijn er 100.000 bij elkaar. De kazernes vormen bij elkaar bijna een stad met veel faciliteiten tot en met een pretparkje voor de kinderen aan toe. We eten een army pizza, een kip croissant en een cup cakeje. De leger bakker kan lekkere dingen maken hoor!! Na een kop koffie zijn klaar voor het laatste stuk reizen voor deze dag. We verlaten de bergen. We rijden Assam in en de weg wordt weer verrassend veel beter. We kunnen nu op bepaalde stukken zelfs 100 km per uur rijden! Dat schiet op!
Tegen half 5 arriveren we weer in het Nameri eco kamp. We krijgen een tent toegewezen en er wordt thee gebracht. Om 18.30 uur gaan we eten.
Dag 23 – Zondag 22 december , Nameri - Kaziranga (90 km)
(kaart)Vandaag staan we om 6 uur op. We maken een ochendwandeling. Lekker zo even de natuur in. Het is nog erg rustig. We zien apen en zelfs ergens een olifant. Bijzonder!
Na een prima ontbijtje gaan we op weg naar Kaziranga park. Leuke rit op een weg waar veel te zien is.
Op een gegeven moment zien we een groepje mensen ergens langs de weg. Ze kijken overduidelijk naar iets. Maar waarnaar? Het blijken vogelaars te zijn die een zeldzame vogel gespot hebben. Even verder het zelfde verhaal. Weer mensen langs de weg die de verte in turen. Nu ontdekken we dat er 2 grote neushoorns door een veldje vlak langs de weg banjeren!!
Kaziranga National Park in het hart van Assam, met een oppervlakte van 430 vierkante-km, wordt bewoond door 's werelds grootste populatie van Indische eenhoornige neushoorns. In 1985 werd het uitgeroepen tot een World Heritage Site door UNESCO vanwege haar unieke natuurlijke omgeving. Ons hotel bij het Kaziranga park is het Ioara Hotel. Er zijn hier veel hotels. Het is nogal toeristisch. Vooral Indiase toeristen. Ons hotel valt tegen. Het ziet er goed uit, maar veel poeha, meteen al van die borden met "streng verboden eigen eten of drinken mee te nemen" en wifi alleen in een koude hal. Niet op de kamer.
En ..... ongelofelijk veel herrie! Keiharde valse muziek. Bij het avondeten zegt men ons dat het uiterlijk 20.30 uur afgelopen zal zijn maar om 22.00 uur is het nog steeds een oorverdovend lawaai. Vreemd voor zo'n zogenaamd sjiek hotel. Wij vinden de kleinere hotels veel leuker! Er zou een zwembad zijn maar dat is wegens onderhoud gesloten. We eten wel smakelijk, maar zijn niet erg onder de indruk van het knipmessen gedoe hier. In de koude hal kunnen we met internet verbinding maken met Nederland. Zo kunnen we met Marjon contact opnemen en horen over hun nieuwe huis. Op de kamer drinken we ons eigen wijntje. Onze wijn kost 3 euro per fles; een zelfde wijn staat hier voor 30 euro op de kaart. Het kan natuurlijk ook te gek!
Dag 24 - Maandag 23 december, Kaziranga
We hebben niet best geslapen. Valse, erg harde muziek, en later hard pratende en lallende dronken mensen. Om 1 uur 's nachts belt Jan-Arend boos naar de receptie. Die weten de lallende mensen uiteindelijk weg te krijgen.
Half 6 op, 6 uur opgehaald bij het hotel. Op weg naar het verzamelpunt van de Centraal Range (Kohoro) voor de olifantensafari. We zijn even bang dat het irritant toeristisch zal zijn maar dat is gelukkig niet zo.
Er zijn wel vrij veel mensen maar de olifanten blijven niet heel dicht bij elkaar en dus heb je er geen last van. Sommige mensen zitten met 3 of 4 op een olifant, maar wij zitten er met ons tweetjes op plus de berijder. Al snel komen we tussen het hoge olifantengras de eerste rhino's tegen.
Wat een aparte beesten met die belachelijk kleine oortjes en die gepantserde schilden! We horen dat er laatst nog 1 uit het park is ontsnapt! Die rhino heeft 26 mensen verwond en 1 auto gemold! Op een olifant zit je echter veilig. Neushoorns vallen geen olifanten aan. Ze kijken wel uit!
In 2006 werd het park ook uitgeroepen als tijgerreservaat. In het park schijnen zo'n 86 Bengaalse tijgers te leven, wat de hoogste dichtheid in de wereld is, één tijger per vijf km². Er komen ook Indische panters voor. We horen dat een tijger ook nog wel eens uitbreekt. vooral de oude tijgers die niet meer goed kunnen jagen. Zij verlaten dan het park om een makkelijke prooi te zoeken in een dorp.
Het is een bijzondere tocht tussen de rhino's, de herten, de buffels met hun grote hoorns en de vele vogels. Aan het eind van de tocht geven we de olifant een tip. Hij geeft het aan zijn berijder.
over 9 staat de volgende excursie op het programma. We gaan op jeep safari. Lekker in zo'n open jeep. We zien weer van alles, rhino's, herten, veel vogels zoals gieren, adelaars en zelfs de hornbill vogel!! Dat is echt de leukste!
Als de tocht afgelopen is gaan we lunchen bij een bekende van Bully. Het is vooral ook een geweldig restaurant! We eten verschillende traditionele gerechten. Bijzonder smakelijk!
Om 2 uur zouden we het park weer in gaan maar helaas wordt dat door de drukte later. Dat is jammer, omdat het zo vroeg donker is hier en nog voordat het echt donker is begint het natuurlijk al te schemeren.
Op de middagtocht zien we dan ook niet heel veel meer. Wij rijden naar een drinkplaats waar de dag tevoren tijgers gezien zouden zijn maar we hebben geen geluk. Als deze tocht afgelopen is gaan we nog even koffie drinken bij het restaurant waar we geluncht hebben.
Daarna terug naar het hotel waar weer een luidruchtig feestje wordt gehouden. We zitten nog even in de hal te internetten. Het diner is lekker.
