TravelByPhoto.nl












 ...

Reisverslag Bali - Sumba - Flores
deel 2 : Sumba


Voor bij het reisverslag 

Als u bij het lezen een foto aanklikt dan wordt deze ver­groot. De foto′s kunnen ver­volgens achter elkaar als dia­show bekeken worden. Als u een link, bij voor­beeld: Namasté; aanklikt dan wordt deze geopend. Wanneer ver­wezen wordt naar de kaart van Indonesië, dan kan deze opge­roe­pen wor­den door de link: kaart van Bali aan te klikken. kaart van Indonesië aan te klik­ken. De in het reis­verslag op­ge­no­men filmclips zijn HD op­na­men. De clips wor­den geo­pend en kunnen beke­ken worden in een apart venster dat vanzef opent als u op af­beelding met het pijltje klikt.

Deel 2: Sumba

Sumba:  Dag 5 - dinsdag 1 september

Vroeg op vandaag. 06.15 uur ontbijt en rond 07.00 uur vertrek naar de luchthaven. Het is maar een klein stukje rijden. De luchthaven voor binnenlandse vluchten is vrij rustig. Het ziet er modern uit. We hebben wat vertraging en de gate blijkt ineens veran­derd, maar na enig opont­houd lopen we naar het vliegtuig. Je loopt gewoon over het vliegveld naar het vliegtuig toe terwijl de lucht­haven autootjes links en rechts aan je voorbij racen.

Het trappetje van het vlieg­tuig telt maar 5 treden . We houden van kleine vlieg­tui­gen! Gewoon 2 aan 2 in een toestel. Het vliegtuig is bovendien maar voor 1/3 gevuld. We nemen een stoel achter elkaar; elk bij een raampje.

... ...

Leuk zo te vlie­gen over de ei­landen. De bran­dingen, soms ook een soort vóór branding zo'n 100 meter uit de kust, zijn goed te zien. Fraaie stranden, voor­spoe­di­ge vlucht. Op Sumba landen we in Waingapu kaart van Sumba

Wat een klein vliegveld is dat. Ze komen nog aan met een bagagekar die ze met de hand voorstrekken ... En het vlieg­veld bezit één bagageband! Leuk!

Onze gids en chauffeur Johannes staat al voor ons klaar. Prima geregeld. Aardige man. Hij geeft in de 10 minuten dat we naar het hotel rijden al een berg infor­matie. Over zijn opa die vlak voor de 2e wereldoorlog naar Nederland moest, in verband met een conflict in zienswijze over de leerstellingen van het geloof tussen 2 Nederlandse dominees op Sumba. Een hele serieuze kwestie klaarblijke­lijk. Omdat de 2e wereldoor­log uitbrak moest de opa noodgedwongen 7 jaar in Nederland blijven voordat hij terugkon naar Sumba. De gids vertelt enthousiast over de missie, de zending, en als Jan-Arend per ongeluk zegt dat hij de zoon is van een gereformeerde dominee vindt hij dat helemaal geweldig! Hij denkt nu wel dat wij ook erg geïnteresseerd zijn in iedere kerk in ieder dorp dat we tegen komen en ... nou, nee eigenlijk zijn we dat nu juist niet echt.

Het hotel, hotel Tanto, is ronduit saai! Eén betonblok. Beetje een domper na het gezellige Sanur. Er is nog geen kamer klaar als we komen (onze gids maakt zich daar bozer om dan wij). Kraak noch smaak, nergens een foto of schilderijtje. Ook geen tuin met wat bloemen of zo. Geen kip te zien. We maken een wandeling naar het dorp.

Ook in het dorp is niet heel veel bijzonders te zien. We eten wel ergens lekkere nasi. Dan terug naar het hotel en daar gerelaxt. s Avonds in het hotel gegeten. Lekker gege­ten, dat wel, maar zó sfeer­loos, Alcohol mogen ze niet verkopen; da's handig voor de portemonnee. We zijn ongeveer 6 euro 50 kwijt voor nasi, mihoen en 2 flesjes water!

Als we het restaurant uitgaan en weer op onze kamer zijn komt er over de tegelvloer een héle grote kakkerlak met een noodvaart aan gesjeesd! Brrrr, Ingrid heeft het niet zo op die beestjes, maar Jan-Arend heeft op een eerdere reis naar Curaçao geleerd: geen paniek, niet meppen, niet kapot trappen, maar gewoon vangen onder een glas en rustig laten staan. Het probleem lost zich dan van­zelf op. Het beest kan geen kant op en verder zorgt het hotelpersoneel er de volgende dag wel voor. Toch voorzich­tig maar s avonds je bed openslaan deze vakantie...

Sumba: Dag 6 - woensdag 2 september

We hebben prima geslapen. Het mag dan geen roman­tisch hotel zijn, maar de bedden zijn heerlijk en ook de douche/badkamer is prima in orde! Het ontbijt is dan weer geen groot succes.; we zaten als enigen in het restaurant waar we gisteren gedineerd hadden. 5 personeelsleden hadden het druk ... met zichzelf. Pas na een minuut of 10 komt iemand vragen wat we hier eigenlijk komen doen .eh.. ontbijten ...? Kan niet. Na veel onderling overleg wor­den we naar een ander gebouw gedirigeerd.

... ...

Wat blijkt? Er is een in een bijge­bouw ver weg van het restaurant. In een grote kamer zitten de chauffeurs te ontbijten. We mogen aan­schuiven.Niemand had ons dat verteld toen we incheck­ten. Nou ja, misschien wist men hier zelf ook wel dat: het ontbijt heel matig is. Onze chauffeur komt ons ophalen voor onze eerste tocht over het eiland. Sumba is een eiland dat nog niet veel bezocht wordt door toeristen. En dat terwijl het zoveel te bieden heeft! Het eiland heeft een heel eigen megalithische cultuur, bijzondere begrafe­nis­rituelen en een bijzondere natuur. In het oosten is het eiland dor en ruig en in het westen groen en vruchtbaar. Ook heeft Sumba prachtige hagelwitte stranden.

... ...

We verken­nen vandaag Oost-Sumba. Onze eerste stop is op een plek waar we een aantal mensen in de toppen van palmbomen spotten. De boe­ren hier halen zoet sap uit de bomen door een schijf van de bloeistengel af te snijden. Het sap druipt er dan zo uit. Ongelofelijk hoe men zonder enig hulpmiddel de boom in klautert, maar ook hoe ze, eenmaal bovenin, van de ene boom naar de andere over­stap­pen. Knap Hoor! Van het sap dat ze winnen wordt een (plaat) palmsuiker gemaakt dat ons erg aan borstlaat doet denken. Lekker!

Vervolgens bezoeken een paar dorpjes. Onder andere de traditionele dorpen Pau en Rende kaart van Sumba met hun huizen met hoge hoed­vormige daken. Overal zijn mensen aan het weven, vooral ikat motieven. De lokale bevolking maakt de mooiste doeken en natuurlijk wil iedereen z'n doeken graag verkopen om zo geld te ver­dienen . De doeken zijn (terecht) duur: er wordt heel lang aan gewerkt. Omdat we thuis niet echt een goede plek hebben om zo'n prachtige doek tot z'n recht te laten komen, houden we ons in en kopen niets.

... ...

De graf dorpjes hier op Sumba staan bekend om hun tafelvormige stenen graven met bijzondere graveringen en beelden. Er zijn graven van koningen, met een krokodil erop en vaak een steen ervoor, waaronder zijn bediende ligt die vaak gelijk met de koning begraven wordt; ook al is hij niet op natuurlijke wijze overleden.

Nog steeds worden de dorpjes geleidt door de lokale Raja, een soort koning. Officieel heeft deze raja geen politieke macht, maar de lokale bevol­king ziet hem als de leider.

... ...

Sommige huizen hebben wanden van buffelhuid. Onder het dak van de huizen hangen man­den vol betelnoten voor de voorvaderen. Ikat en battik strengen hangen te drogen na een verfbad over bamboe­palen en balustrades. Vooral de blauwwitte motieven vinden wij erg fraai.

Mooie bomen hier, met veel luchtwortels langs de stam. Overal varkentjes die in het wild die lekker liggen te slapen in de schaduw. Buiten veel bougainville in vele schit­terende kleuren.

...

Na ons bezoek aan Pau en Rende rijden we naar een plek waar zout gewon­nen wordt uit klei! Natte klei wordt in trechtervormige manden gedaan. Het water druipt eruit, wordt opgevan­gen en even verderop ver­warmd zodat het verdampt waarna het zout overblijft. Heftig werkje hier in die felle zon! Er is een klein hutje bij met een bladerdak dat enige bescherming biedt.

In weer een ander dorpje vinden we een boom die van wortel tot kruin versierd is met skelet delen. Bijzondere trofeeën.

In elk dorp dat we bezoeken moeten we het gastenboek tekenen en 20.000 roepies betalen (ongeveer 1.30 euro). Best een goed systeem; het geld gaat naar het dorp zelf en alles staat genoteerd. Als we terug gekeerd zijn in Waingapu gaan we nog even naar de haven. Er liggen niet vel boten in de haven. Wel een heerlijk windje daar!

Terug in het hotel komt een dame van het hotel ons een geprinte email brengen. Wat blijkt: er is door de locale luchtvaartmaatschappij waar we geboekt hebben een vlucht tussen Sumba en Flores (onze volgende bestemming) geannuleerd. Een dag strand op Sumba wordt nu omgezet in een extra reisdag met een vlucht naar Timor! Van Timor reizen we dan de volgende dag meteen weer door naar Flores. Jammer dat een dagje strand een dagje vliegreis wordt, maar wel een beetje begrijpelijk dat er een keer een vlucht uitvalt; er zaten wel heel weinig mensen in het toestel onze vorige vlucht.

Sumba: Dag 7 - donderdag 3 september

We gaan op tijd weg - 9 uur in de ochtend. In ons niet sfeer­volle hotel met uitzicht op parkeerterrein en de vaak rokende mensen die tegen onze hoteldeur hangen, wordt de kamer inventaris nauwkeurig nagekeken voor we weg mogen rijden. Op een groot vel in de kamer staan alle items in de kamer opgesomd (en de prijzen wanneer iets stuk of zoekgemaakt is). Gelukkig is er bij ons niets aan de hand. ... ...

We rijden van­daag naar Marosi op West Sumba kaart van Sumba. Sumba heeft een glooiend eiland met een savanneachtige natuur met laag struikgewas en soms een stuk bosgebied. Onderweg naar Marosi stoppen we een paar maal. We bezoeken de traditionele dorpen Waibakul en Pasunga. Er staan oude graftombes. De dorpjes doen wat doods aan vinden we. De hoge karakteristieke puntdaken zijn hier meestal van golfplaat.

Het eiland is mooi maar er zijn ook veel dorre stukken. Heeft natuurlijk ook te maken met de tijd van het jaar dat we er zijn. Het loopt tegen het einde van de droge tijd. Hier en daar is wel water dat gebruikt kan worden voor irrigatie. De velden kleuren daar kleuren weer fris groen. We zien veel verschillende bomen onderweg. Mahonie hout bomen en bomen met betelnoot- en macademia noten bij voorbeeld.

... ...

De traditionele huisjes zijn oorspronkelijk met een speciaal gras (alang-alang ) bedekt, maar er zijn inmiddels ook veel stenen huisjes in de dorpen ge­bouwd. In dit deel van Sumba zie je ook opvallend veel paarden! In deze regio worden een paar keer per jaar paarden races (Pasola) gehouden, en dat moet een enorm festijn zijn!

We bezoeken een kleine locale weekmarkt aan de kant van de weg. Marktkooplui met allemaal kleine afgepaste porties tomaten, gedroogde vis en betelnoten voor zich uitgestald. Langs de huizen vaak ook rijen van kaakbotten van onder andere varkens en ossen.

... ...

Dan, als we in de buurt van het hotel zijn, zien we de zee. Ons hotel Sumba Nautil Resort ziet er geweldig uit. Alle sfeer die bij Tanto ont­brak is hier dubbel en dwars aanwezig. Er zijn 7 kleine cottages, met een ruim buitenterras met een bank en een prachtig uitzicht op zee.

De cottage zelf is ook ruim en sfeervol ingericht. Bedden met verse bloemetjes erop als welkom, comfortabele stoe­len en er is een zwembad waar we een lekkere duik in nemen. Het eten is hier op 1 vaste tijd - keuze uit 2 menu's. Het eten is redelijk; een beetje flauw voor onze smaak. Maar de ambiance is uniek. Gedekte tafeltjes met een kaarsje erop op een terras met uitzicht op de zee.

... ...

Bij ons huisje zijn een aantal gekko's die af en toe duidelijk van zich laten horen. We vinden het een leuk geluid!

Het hotel wordt, zo vertelt onze gids ons, gerund door een Marokkaan. Het hotel is eigenlijk van zijn eerste, vrouw; een Française. Ze zijn inmiddels gescheiden. De ex is naar Frankrijk terug­ge­keerd. Hij is op Sumba gebleven (met 2 Sumbanese vrouwen en een schare kinderen overigens) en runt het hotel. Zijn Franse ex komt nog wel regelmatig langs met haar 30 jaar jongere toyboy. Wij vinden het wel een leuk en sappig verhaal, maar onze gids is onthutst! Wat een geweldig begin van de vakan­tie. Lezen, luieren, zwemmen.

Dag 8: vrijdag 4 september

...

Heerlijk ontbijt! Een nog warm versgebakken broodje, toast, jam, fruit en een eitje mmmm Daar kunnen we het wel weer even mee doen! Even een misverstand over de ophaaltijd waardoor wij een poos staan te wachten, maar soedah! We gaan weer op weg voor een bezoek aan een dorpje.

... ...

We dringen steeds dieper door op het eiland. Er zijn nu kleinere weggetjes en mooie uitzichten en we krijgen steeds beter beeld van het gewone dagelijkse leven hier. Koeien, waterbuffels en overal kippen en geiten. Fraaie - voor ons heel bijzondere - bomen weer!

...

We steken met de auto dwars over de rivier Kadengar. Dat zal in de regentijd zeker niet lukken! Dan volgt een klim naar boven naar het dorp Sodan ( kaart van Sumba). Het dorp ligt hoog op de heuvel aan de overkant van river. Dat valt nog niet mee! Het is hier érg warm en behoorlijk steil ook! Na de nodige zweetdruppels komen we aan in het dorp.

... ...

We tekenen het grote boek en geven de priester betelnoten die we daar onderweg speciaal voor gekocht hebben. Een bezoek aan Sodan is de klim zeker waard. Wat een gewel­dig leuk authentiek dorp. De traditionele huizen staan op hoge stelten. Hier is alles nog oorspronkelijk (op hier en daar een klein zonne­paneeltje na). Alle huizen hebben daken met dat specia­le gras. Allemaal puntdaken zijn het. Daaronder is het in de hut en op de veranda behoorlijk koel! De daken lijken wel heksenhoeden!

...

We zien vrouwen met emmers op hun hoofd lopen. Op blote kakkies lopen ze de heuvel op terwijl wij af en toe bij die steile klim al moei­te hebben op onze wandel­schoenen om op de been te blijven!

Echt een Idyllisch dorpje! Volgens het grote boek komen er 1 a 2 keer in de week toeris­ten. Dorpsbewoners zijn druk bezig met bladeren, en een vrouw stampt in een houten vijzelbak een soort graan. Ook midden in dit dorp weer de graven van de voor­vaderen. Op één van de waranda's zit een vrouw te weven. Op advies van de gids delen we wat sigaretten uit. Die zijn zeker gewild! Het eerste nog volle pakje had de priester overigens meteen al ingepikt nog voordat we het dorp in waren. Veel jonge hondjes, kuikentjes en een hangbuik­zwijn.

Na ons bezoek lopen we terug naar de auto. Marosi staat bekend om zijn mooie stran­den. Daar hebben we wel zin in. We vragen de gids ons naar een mooi strandje te brengen. Daar blijken we de enigen te zijn. We zwemmen en zitten heerlijk in zon en schaduw. Dat gebeurt niet vaak; een strand voor je alleen!

... ...

Later komen een paar jonge­tjes op het strand spelen. Ze proberen ons kokosnoten te verkopen maar daar hebben we niet zo'n zin in. Weer even later komt een vader met zoon hun buffel in de zee schoonsoppen. Heerlijk relax om zo alles te bekijken, wat te lezen en ondertussen een muziekje te luisteren.

s Avonds eten we weer bij het hotel. Er is een 3 gangen menu maar spannend is het niet; identiek aan gisteren. Nou ja er is geen ander eettentje in de buurt en het is natuurlijk best goed te eten.

Dag 9: zaterdag 4 september

Vanmorgen vertrokken naar Tarung.

Enkele van de mooiste mega­litische graftombes van West-Sumba staan in Tarung. Tarung is een op een heuvel gelegen dorpje ten westen van het centrum van Waikabubak( kaart van Sumba). Het is een leuk dorp, met riet/alang-alang daken op de huizen.

... ...

Ta­rung is het hoogstgelegen gehucht in een complex van drie kleine kampongs met in totaal 33 huizen. De huizen op de lagere hellingen hebben moderne daken belegd met zinken golfplaaten, maar elk van de negen belangrijkste huizen van Tarung heeft een traditioneel dak met riet is bedekt. Deze huizen staan rond de graftombes. Tarung is één van de meest spirituele centra van het eiland

Helemaal achterin het dorp wordt een "nieuw" huis gebouwd; een skelet van beton en een dak van golfplaten. Tja best wel begrijpelijk natuurlijk deze veranderingen in de huizenbouw. Wij maken onze huizen ook steeds luxer en golfplaten blijven veel langer goed en zijn veel minder brandbaar. In de regentijd maakt het gekletter van de regen op de daken een enorme herrie . Het is een leuk bedrijvig dorpje; overal hangt de was te drogen.

... ...

Iedereen wil wel wat verko­pen. We kopen een kleedje van een oude vrouw.

Weer veel horens hier aan de huizen, en kaakbotten. We uitgenodigd in één van de huizen. Als we het dorp uitgaan is er een markt waar we natuurlijk even rondkijken. Kleurig fruit en groenten. Een lokale dag markt is overal; leuk!

Na ons bezoek aan de markt rijden we door naar het Sumba Barat National Park. Een park dat nog niet zoveel door toeristen bezocht wordt. De tocht er heen is heel mooi. We rijden door een historisch natuur bos.

... ...

Gedu­rende de laatste etappe van de tocht dalen we en dan zijn we op de plaats waar we onze auto achter moeten laten. Er volgt een prachtige wandeling over smalle paden en bamboebruggetjes naar een waterval. Een paar mensen zwemmen in de poel voor de waterval. Er is nu minder water dan in de regentijd uiteraard.

We lopen terug naar de auto en rijden weer weg. Een leuke tocht langs allerlei verschillende huizen/dorpjes volgt.

Eettentjes vind je hier niet maar onze gids weet uiteindelijk toch ergens een plekje aan zee te vinden waar men noedels voor ons kan klaarmaken. Het is een heerlijk rustig plekje in de schaduw met hondjes en biggetjes en om ons heen leuke vissersbootjes. De lunch is ook heel smakelijk! Na de lunch is het weer tijd om verder te gaan.

... ...

Met een omweg rijden we richting hotel. Op verschillende plekken zijn de landarbeiders rijstplantjes aan het planten. In een lange rij naast elkaar steken de landarbeiders de rijststekjes in de natte grond.

Bij het hotel aangekomen fijn gerelaxt, gelezen en gezwommen. Fraaie zonsondergang!

Dag 10: zondag 6 september

De laatste dag alweer met onze gids en chauffeur. We moeten al vroeg weg; 07.00 uur. Te vroeg voor het ontbijt. Daarom krijgen we een ontbijtpakketje mee. Een lekker warm vers broodje met omelet.

... ...

Vandaag moeten we een flink stuk rijden naar Tambolaka ( kaart van Sumba). We rijden door het Kodi district, bekend om de huizen met de hoogste piekdaken van Sumba. De omgeving is idyllisch met brede zandstranden en een blauwe zee. We krijgen een heel goede indruk van het eiland. Veel huizen hebben nog traditionele daken. Onderweg bezoeken we twee bijzonder dorpen

...

Eerst Paronabaroro village. Alleen maar traditionele huizen. Het gastenboek wordt ingevuld, de 20.000 roepies betaald. Veel kinderen zwermen om ons heen. Mensen zitten veelal op hun veranda's voor hun huis. De huizen zijn heel ruim van binnen. In het hoge dak is ruimte voor de geesten van de voorvaderen. Er zijn hele oude tombe resten van wel 1000 jaar geleden.

De mensen zijn vriendelijk. De kinderen zien er hier wel minder verzorgd uit. Wondjes en zo. 1 keer per jaar is hier groot feest. Dan komen er wel 1000 mensen (er wonen er nu 60!). Familie komt overal vandaan. Er worden op het feest een paar honderd buffels geslacht!

... ...

Dan op naar het volgende dorp; Wainyapu village. Dit dorp ligt fraai aan zee. In de verte zie je oude tombes op een soort schiereiland in de zee. Het is hier wat rustiger. Werkelijk prachtige huizen en een heel mooi panorama. De kinderen spelen met zelfgemaakt speelgoed. Een jongen rent achter een rollende oude brommerband aan die hij met een stokje verder laten rollen wanneer deze dreigt te vallen of om te kieperen. We kopen wat zelfgemaakte houtsnijwerkjes en kokertjes van uitgehold been met een houten kopje; de mensen hebben het hier niet rijk.

15 jaar geleden is dit dorp door een brand verwoest. Nu is het weer helemaal opgebouwd. Erg mooi is het hier met het grote witte, stille strand.

... ... Weer onderweg stoppen we nog een keer bij een dagmarkt langs de weg. De mensen kijken ons met grote ogen aan. Ze hebben duidelijk nog niet veel buitenlanders gezien hier. Er zijn kippen, betelnoot kraampjes, van alles, allemaal even leuk.Een eind verder zien we een grote poel bij een rivier. De mensen zwemmen, wassen zich en varen met grote stukken bamboe.

Het is zondag vandaag. Er zijn overal kerkdiensten. Mensen zijn op hun paasbest gekleed. Ook meisjes opgedirkt in jurkjes. De kerken zijn overvol. De plastic stoeltjes staan tot buiten aan toe.

... ...

De weg die langs de kerk loopt is zelfs afgezet, waardoor wij voor die 50 meter kerk honderden meters om moeten rijden. Bijzonder hoe het hier is, vergeleken bij Nederland!

Rond 1 uur komen we in ons hotel aan; Newa Sumba Resort. Het klinkt als een watercentrum voor duikers en waterscootertjes, maar niets is minder waar! Het is heel eenvoudig. De kamer is gelegen in een traditioneel Sumbanees huisje. Alles is wat gedateerd maar functioneert nog prima. Op de waranda staat zelfs een ijskast en er is airco. We blijken de enige gasten te zijn! We eten een hapje in het restaurant waar we uiteraard ook de enigen zijn. Een eenvoudige maar voedzame Indonesische maaltijd. Het is hier heel kleurrijk! Overal bloeiende bougainville in heel veel verschillende kleuren.

... ...

Het hotel ligt direct aan een schitterend wit strand. We gaan er snel naartoe. Lekker zwemmen in het heerlijke zeewater en daarna wat lezen en een muziekje luisteren onder een boom. Geweldig is het hier.

s Avonds eten we weer in het restaurant. Hoe heel anders hier. We zijn weer de enigen. Het eten wordt opgediend door 2 mannen van de bediening die buiten geduldig staan te wachten tot we weer klaar zijn. Ze vragen ons of het goed dat morgen het ontbijt direct naar onze kamer gebracht wordt.

Tsja is eigenlijk wel een goed plan.

Dag 11: maandag 7 september

We krijgen, zoals afgesproken, ons ontbijt op de waranda voor onze kamer geserveerd. Eenvoudig maar goed. We hebben voor onze vlucht naar Timor nog de hele ochtend de tijd. Het vliegveld is niet ver. Daarom zoeken we na het ontbijt weer lekker de zee op. Even nog zwemmen al is dat niet alleen maar makkelijk want het is eb en de zee blijft erg lang ondiep. ... ... Gelukkig hebben we waterschoenen bij ons. Heerlijk nog even zo; alleen wij twee op het strand. Om 12 uur zouden we opgehaald worden, maar de taxi is er al om half 12. Twaalf uur op het vliegveld, dat is best vroeg want het is nog 2,5 uur wachten tot we vertrekken. Het is een heel klein vliegveld. We hoeven niet meteen naar binnen dus kunnen lekker een koud drankje drinken op een niet te warme plek in de buitenlucht.

We vliegen vandaag met Garuda. Een wat groter vliegtuig, maar iedereen zit nog steeds 2 aan 2.

Het is een comfortabele vlucht; we krijgen zelfs nog een snack en wat drinken.

... ...

Tegen 16.00 uur landen we in Kuteng op Timor. We worden opgewacht door iemand van het hotel, maar vervoer laat nog wel 3 kwartier op zich wachten. De auto scheen pech te hebben.

Dan nu in ons "on the Rock hotel" in Kuteng. Een hotelkamer zoals de meesten, de standaard. Maar prima, ook met koffie/thee faciliteiten en er is een groot zwembad. We zullen jammer genoeg niet veel van Timor zien. Het is een niet voorziene ingelaste tussenstop en de volgende dag vertrekken we alweer bij tijd. Op zich jammer want Timor schijnt ook heel mooi te zijn.

Omdat het al ongeveer 17.15 uur is als we aankomen blijven we maar bij het hotel. Zeker geen straf. Direct uitzicht op zee met een heerlijk terras buiten. Onder ons het zwembad, daarachter meteen de zee We hebben weer internet dus weer even contact met het thuisfront. Alles goed gelukkig. ... ...

Prima Indisch gegeten, erg goedkoop trouwens. Lekker glas koud bier erbij en wijn. Alleen wij twee met 4 man personeel ...

We hebben wel met ze te doen; het is duidelijk te zien dat ze zich stierlijk vervelen!